14 dagen Niamey

Twee weken Niamey.. de tijd is voorbij gevlogen! Zo loop je in Amsterdam en zo zitten we alweer twee weken in Niger en hebben de meiden er al weer 1,5 week Amerikaanse school op zitten. Dat is ook een ervaring.. Iedere dag begint de school vroeger.. Eerst was het 8 uur, toen kwart voor 8 maar van de week waren we er om kwart voor 8 en was iedereen al binnen. Dus maar eens gevraagd hoe laat de school nu eigenlijk begint. Toch wel handig om te weten. Ook raar dat we dat niet in een soort schoolgids te horen krijgen. Afijn, half 8 op school zijn en om 7.40 gaat de bel. Het is wel vermoeiend hoor zo vroeg maar het zal wel wennen. Ook moet je rekening houden met de uitgebreide security check aan de poort van de school. Het is raar maar alle ouders en ook de directeur van de school worden gecheckt. Auto neerzetten. Motor uit. Motorkap open. Benzinetankklepje open, achterklep open. Met een spiegel op wieltjes gaan ze onder de auto door. Gelukkig heeft de school maar 38 leerlingen, want het zou toch een toestand zijn om op spitsuur al die auto’s zo te checken. Inmiddels kennen we de routine en de mannen aan de poort doen ook alleen maar hun werk, maar het blijft een irritante routine. Alsof je iemand inhuurt voor je eigen beveiliging en die iemand gaat jou dan ook uitgebreid checken. De meiden snappen niet waar ik me druk om maak en ze hebben waarschijnlijk gelijk. Gelaten ondergaan is waarschijnlijk de beste optie. En nog eerder van huis weg om op tijd op school te zijn.
Efia heeft moeite met rekenen omdat het echt heel anders is dan in Nederland en ook alle woorden voor rekenen zijn onbekend. Op zich leert ze het snel als ze maar even weet wat ze doen moet. Ze leest ook leuke boekjes van school zoals: Say no tot drug.. Een methode voor kinderen tussen de 5 en 8 jaar. Pardon. Ik loop als enige ouder mee naar de klassen. Natuurlijk hoeft dat niet voor Efia maar Denise heeft wel graag dat ik haar in de klas breng. Ook haal ik ze dan op en ik vind het leuk om een praatje met de leerkrachten te maken. Ik krijg alleen maar goeds te horen over de meiden en ik ben trots op ze. Ze zijn behulpzaam, beleefd, respectvol en verantwoordelijk. Efia klaagt wel over de sommige van die Amerikaanse rich kids die dit dus allemaal niet zijn en alleen maar lopen te zeuren en de leraar niet respecteren. Ze kregen van Mr Marc dit compliment en ze gloeiden allebei van trots. Ik hoop dat ze zo blijven en ook niet veranderen in verwende kinderen… Efia is heel erg bezig met arm en rijk, en wie is hier in Niger nu arm (ze vindt het wel meevallen want de meeste mensen hebben toch mooie kleren aan). Ze vindt het ook op Kenia lijken. Nou ja het “wassenaar” van Niger waar wij wonen dan.

We zitten hier ook midden in de ramadan. Om 19.12 ’s avonds mag er weer gegeten worden. Denise snapt er niets van. Waarom eten de mensen dan niet. Ik leg uit dat ze dat doen om in het paradijs te komen. Denise vraagt: wat is het paradijs? Ik zeg dat het een plek is waar je na je dood heen gaat en dat het daar mooi is en goed en dat de mensen daarom hopen dat ze daar heen gaan. Nu snapt Denise het, O, daarom eten ze niet, ze willen dood!

Heerlijk die logica!

Vanavond waren we uitgenodigd bij het afscheid van Sara en Machiel. Partner AREN had het georganiseerd. Deze veehoudersclub ken ik van Oxfam Novib ook goed. Er zou eten bij zijn dus ik dacht dat dat ook wel leuk was voor de meiden om eens mee te maken. En jawel hoor, 2 schapen, of lammeren, dis nog duidelijk herkenbaar waren werden op grote schalen op tafel gezet, gegrild en wel (met couscous gevuld) en men viel er op aan. De beesten werden uit elkaar gesneden en met de hand uit elkaar getrokken om een stuk vlees, of een rib of een been te bemachtigen. Dit hadden de meiden niet echt in hun hoofd kwa avond eten en ze hebben ook niet geproefd. Denise vond het zielig maar ook de couscous ging er niet in. Er was dus helemaal niets te eten voor de meiden terwijl ik echt lekker een stuk vlees gegeten heb. Van een lammetje dat waarschijnlijk een heel goed leven gehad heeft ;).

Op zoek naar brood.Frans stokbrood is ongeveer het enige wat de meiden nog eten. Alles is vies en smaakt niet als thuis. Ik word er wel eens wanhopig van. Ze hebben genoeg reserves om niet te veel te hoeven eten maar er gaat momenteel bijna niets in. Gelukkig eten ze lunch op school en dat vinden ze lekker. Dan geeft het ook niet als het ’s avonds wat minder is.

Mijn hele tuin staat vol met basilicum. Dus we eten al 2 avonden achter elkaar pasta pesto, beetje de basilicum hakken en met olijfolie mengen en we hebben te eten. Efia is er dol op maar Denise eet dan alleen witte pasta met ketchup…

En we hebben een papagaai… De meiden wilden zo graag een vogel. Dagenlang hebben ze het er over gehad. Op een avond (we wilden naar het restaurant om half 7 maar dat was nog dicht dus gingen we nog even naar huis en kwamen we er langs.. zo lastig dat de restaurants pas om half 8 open gaan.. En de winkels tussen 12 en half 4 dicht zijn.. behalve in de ramadan dan weer niet, maar waarom? Nou ja ieder land zijn ding en de markten zijn natuurlijk wel open), maar op een avond dus reden we langs die man met vogels en zijn we even gaan kijken. Natuurlijk had de man geen geld en wilde hij er van af en ik dacht ook dat de vogel in kwestie wellicht bij ons beter af zou zijn dan in dat kleine kooitje bij die man. Afijn voor ik het wist zat ik met Piraat de Papagaai in de auto naar huis. Alleen nu zit Piraat bij ons in het kleine hokje, er moet maar gauw een mooie voliere komen.. En wat voer je een papagaai?

Alles loopt eigenlijk wel op rolletjes. Met dank aan Jeroen heb ik een mooie oranje Honda CRV te leen, super. Precies zo een als ik in Kenia had. Het scheelt zo enorm om een beetje mobiel te zijn in de stad. Het is chaos om hier te rijden hoewel het ook weer niet zo erg is.. We hebben Nairobi ook overleefd… Kijken of ik deze of een dergelijke auto ook kan kopen, maar voorlopig zijn we gered!

En sinds woensdag zitten we in ons huis!! Dinsdag was er een 36 uur durende stroomuitval.. Zo lang is niet gewoon.. We logeerden nog bij Mirjam en het werd later en later en er kwam maar geen stroom. Het bleef maar heet en de meiden konden ook de slaap maar niet vatten. Uiteindelijk zijn we met natte handdoeken op bed gaan liggen. Dat was echt de enige manier om af te koelen. Dit heb ik in mijn studententijd ook wel meegemaakt maar dacht dit toch niet nog eens mee te hoeven maken. Mirjams generator was overigens stuk, anders hadden we wel stroom gehad..
Het zag er de volgende dag niet naar uit dat de stroom nog terug zou komen en ik moest wel achter elektriciteit voor mijn eigen huis aan. In de wijk waar wij nu wonen zijn amper stroomstoringen. Die zijn er gewoon niet daar. Dus terwijl heel Niamey zonder stroom zat (en grote delen van Niger) is woensdag bij mij de stroom aan gesloten en deed het het ook gewoon. Ik wilde dan maar snel verkassen om dat nog een nacht met natte lappen me niet aantrekkelijk leek.. Het was super gezellig bij Mirjam en de meiden hebben daar ook altijd heerlijk gezwommen en het heeft zeker bijgedragen aan een goede start hier in Niger. Mirjam bedankt!

Denise weigerde op dag 1 haar zwembandjes aan te doen. Ze heeft zo’n 10 zwemlessen in NL gehad maar ze vond dat ze kon zwemmen. Ik vind het nog steeds doodeng maar ze doet het gewoon. Ze zwemt ook naar het diepe om dingen op te duiken en komt gelukkig gewoon weer boven water. Ik wil er nog wel bovenop zitten maar met zoveel zwemervaring die ze hier krijgt zal het wel snel nog veel beter gaan. Daar kan geen uurtje Hartekamp op zondag tegenop (nou ja, ze zal nog wel de technieken moeten leren of bijhouden). En ik vond het uurtje Hartekamp op zondag ook wel erg gezellig!

Dus hier zitten we nu in ons eigen huis in Kouara Kano. De betere buurt van Niamey, maar alles is relatief, je moet geen Muthaiga in Nairobi voor je hebben.. Maar goed, het betekent good place, of fijne buurt of iets in die geest en er wonen allemaal hotemetoten en wij dus ook. Amerikaanse buren die al kennis zijn komen maken. Altijd goed om je buren te kennen en zij hebben 24 uur bewaking van de US ambassade voor de deur zitten dus daar profiteren wij een beetje van mee…

Ik heb een HR manager nodig voor al het personeel al.. Ik heb ook een nachtwaker, Ibrahim, die momenteel overuren maakt omdat ik nog geen dagwaker heb. En er zijn momenteel veel feestdagen zoals de 27ste dag van de ramadan en straks het eind van de ramadan, dinsdag waarschijnlijk. Hij wil dolgraag werken voor wat extra geld. Wel moet ik op zoek naar groene thee, suiker, een zaklamp en een olievat voor het vuilnis. Joelle is de nanny, nounou heet dat hier. Veel heeft ze nog niet te doen gehad want mijn huis is nog leeg en daarvoor zaten we bij Mirjam. Dan is er nog Sahidou, die gaat overdag komen. Werkt nu nog bij Sara en Machiel. Dus van allerlei mensen hun personeel overgenomen. Alleen met 1 dag en 1 nachtwaker ben je er niet want deze mensen moeten ook eens een dagje vrij in de week en dus heb ik eigenlijk een 3e nodig die alle vrije dagen van deze twee opvangt. Verder was het zwembad in de tuin een paddenpoel. Dus een zwembadman Boubacar ingeschakeld.. voor zo’n 45 euro in de maand onderhoudt hij het zwembad en koopt hij er de chemicaliën voor. Dus die ook maar ingeschakeld. Hij zal dan 3 of 4x in de week langskomen om te checken en te reinigen en de pomp te bedienen. Er gaat een wereld voor me open.

Nadat de padden geëvacueerd waren bleek de bodem niet helemaal goed te zijn en hebben ze eerst de mozaiektegeltjes weer gerepareerd. En gisteravond was het dan zo ver: de kraam ging open. Vullen maar! Het bad is 6.30 m bij 3.80 en 2 m diep. De kraan staat nu ongeveer 30 uur open en het bad is nog steeds niet gevuld. Maar het ziet er steeds mooier en echter uit. En een zwembad is hier bijna een noodzaak. Het is misschien nog geeneens het heetste seizoen maar het regent nog af en toe en de temperaturen zijn best hoog en dat vind ik zulke nare vochtige hitte.. En er moet zo veel geregeld worden, het is gewoon zwaar en dan kan ik die temperaturen er echt niet bij hebben. Ongelooflijk hoe snel de meiden wennen. Denise kon in NL al niet tegen en beetje warmte op een zomerdag maar hier geen kik!

Alleen de muggen. Wat zijn er veel muggen.. De meiden zitten onder, ik wat minder. We slikken trouw onze Malarone om niet gelijk ziek te worden, en smeren ons onder de Autan, maar hun lijven zitten onder de bulten. Ons huis heeft een muggenvrij terras, dat zou heerlijk zijn als het gaas overal vastzat en als de waaier boven je hoofd het zou doen. Maar in huis weten we ze aardig te weren die beesten. Ik ga in de tuin ook maar geen gras en groen aanleggen maar liever, net als bij Mirjam wit woestijnzand. Dat is beter tegen de muggen dan gazon, kost minder water en hoort wel een beetje bij hier.

Kijken of ik de meiden morgen fatsoenlijk eten kan geven. Lastig als ze niets eten en niets lusten. Ik ga maar aardappelen koken ofzo, maar dan nog ben ik bang dat ze het niet eten want het smaakt niet net als thuis…