Niger voor gevorderden ;)

Hier weer een berichtje uit Niger. Het is niet makkelijk om ' s avonds of in het weekend online te komen, het internet doet het vaker niet dan wel. Ook gebeurt er redelijk weinig de afgelopen tijd zodat ik ook bang ben een verhaaltje te schrijven dat alleen maar gaat over hoe vreselijk warm het hier eigenlijk is
(en ja het is warm. Ik heb me daar wel op verkeken geloof ik. Temperaturen van 47 of 48 graden zijn gewoon overdag en binnen trekken de airco's het niet echt. Soms komt er een stroompje koele lucht uit als je er toevallig voor staat, maar het lukt niet om de kamer koel te krijgen. De plafond ventilatoren doen hun best, en draaien al naar gelang de stroom binnenkomt, dus soms met meer kracht en soms met minder. Net zoals de lampen, die soms meer licht geven en soms minder, en de tv die soms gewoon uitgaat als er niet genoeg stroom binnenkomt. "ik mag niet klagen" want ik heb stroom. De rest van Niamey heeft geen stroom of bij tijd en wijlen geen stroom. Maar onze wijk wordt ontzien van de stroomuitvallen (gepland of ongepland). Waarom weet ik niet precies maar prettig is het wel.
Warmte is echt wel gekmakend, we hebben slechte nachten, en staan gebroken op. Meestal haal ik midden in de nacht nog een natte handdoek om een beetje verkoeling te krijgen. Overigens hebben de meiden er minder last van… De warmte zit overal in.. We douchen al een maand zonder dat de boiler aan gestaan heeft, het leidingwater is warm genoeg om prettig te douchen. De handdoek en de kleding voelen aan alsof ze in een over gelegen hebben, en shampoo of douchecreme komt gloeiend heet uit het flesje. We zwemmen veel om het hoofd koel te houden. Het water is momenteel lauw en het is praktisch onmogelijk naar het zwembad toe te lopen op blote voeten. Het zwembadtrappetje is zo heet dat je het niet met blote handen vast kunt pakken. Ook in huis zijn de deurknoppen heet. En als de auto in de zon gestaan heeft wil je niet weten hoe heet het dan is… En de airco in de auto doet het maar steeds niet, ook niet na 3 reparatierondes.. En iedereen belooft beterschap. )
Het is dus warm. De Nigerijnen hebben het zelf ook warm en het klagen er ook over.
Dus tja toch een beetje een klaagzang uit Niger… Met de toenemen van de hitte neemt bij mij in ieder geval de zin om dingen te ondernemen af… En er valt al zo weinig te ondernemen hier. Maar zelfs het ritje naar de supermarkt is bijna te veel moeite. Lichtpuntje: de supermarkt is sinds kort de hele dag open!!! voorheen was hij dicht tussen 12 en 15.30 en stond ik ook na 6 maanden Niger nog dikwijls rond 14 uur op de stoep omdat het gewoon mijn systeem niet in wil dat de winkel dan dicht is. Maar dat is nu verleden tijd! Helaas is al maanden de geimporteerde limonade uit de schappen en nu recentelijk de Nutella. Het is altijd maar afwachten wat er te koop is. OK, laat ik maar niet klagen (nou ja, vertellen hoe ons leven hier eruit ziet en waar we allemaal tegenaan lopen ;)) over het winkelen in Niger. Gisteren overigens schoenen wezen kopen met de meiden bij een winkel met de geweldige naam: Tout pour la femme et l'enfant (Alles voor de vrouw en het kind!). Dat is een ervaring op zich.. een soort enorme Blokker winkel of V&D met werkelijk van alles te koop, van schoenen, tot kleding tot koffers tot allerhande huishoudelijke apparatuur, tot hele babyuitzetten en producten, bedden, verkleedkleren, Wii spelletjes, limonadesiroop ;), softijsjes, plastic meubelen, lampen, servies en koelboxen, brommers, fietsen, oorbellen, parfums en zelfs erotische artikelen! De paadjes zijn zo nauw dat je er amper doorheen kunt en die paadjes staan ook nog vol met meubels, glasserviezen, nepplanten en met verkoopsters die je mandje dragen en handiger: die de weg weten in deze grot van Aladdin. Maar we hebben (leren - italiaanse) schoenen gevonden voor de meiden, dus het was een geslaagde dag!
De tijd gaat wel ongelooflijk snel hier in Niamey! We zitten volop in de planning van de zomervakantie, de meiden kijken erg uit naar 2 maanden Nederland. Ik denk ook dat ze het hier volhouden omdat er steeds weer iets is om naar uit te kijken. Met kerst zijn we naar Senegal geweest, wat een heerlijke vakantie was dat, veel te kort maar even helemaal weg uit het dagelijks leven hier. Daarna was het al snel begin februari en Hans en Sonja kwamen langs! Wat een feest om opa en oma op bezoek te hebben, zo vlak voor Denise's 6e verjaardag. Dus dat hebben we uitgebreid gevierd. Een heel leuk kinderfeestje hebben we laten organiseren door Lindsay, van het Amerikaanse recreation center. Dat is op school en we brengen daar toch al zo veel tijd door (beetje hangen, beetje eten, zwemmen, bij gebrek aan andere plekjes waar dat kan). En Lindsay heeft een leuke speurtocht en spelletjesmiddag voor de kindjes georganiseerd. Het was supergeslaagd en Denise is echt jarig geweest! Ze houdt nog een feestje te goed in Nederland, ze vraagt nog altijd naar haar oude vriendinnetjes, en het is denk ik wel een leuk idee wat te organiseren in de zomer.
School eindigt op 6 juni, tot 15 augustus. Het idee is dat de meisjes alleen met het vliegtuig gaan, als ik het allemaal geregeld krijg. Vooralsnog werkt de Air France niet mee, ik schijn een gekoppeld ticket te hebben (mijn ticket aan die van hen) maar hopelijk kunnen we toch iets regelen. Het zou jammer zijn als ik een nieuw ticket moest kopen.
In februari ben ik kort weekje in Nederland geweest en hebben Hans en Sonja op de meiden gepast in Niger. Dat is helemaal goed gegaan, natuurlijk. Niger is op zich een veilig land (de stad Niamey dan) maar door internationale dreiging van van alles en nog wat (er is een hoop aan de hand in de buurlanden en natuurlijk heeft Niger ook zo zijn eigen dingen) weet je natuurlijk nooit hoe dingen gaan ontwikkelen in Niger, en ik vond het geen fijn idee om de meiden alleen in Niger achter te laten. Met de hulp bijvoorbeeld terwijl ik in Nederland zou zijn. Dus met opa en oma hier was het een geweldige oplossing!
Efia had een schoolreis naar Ouagadougou, Burkina Faso. Het is een jarenlange traditie dat de Amerikaanse scholen in Ouaga en Niamey een softballtoernooi organiseren, Niamey in oktober en Ouaga in februari . Dus Efia naar Ouaga, niet dat ze in het team speelt maar iedereen mocht mee om aan te moedigen.. Met de schoolbus, en in Ouaga in een Zweeds gastgezin met een klasgenootje. Ik vond het nogal wat, zo'n internationale trip, over de weg terwijl wij van Oxfam die trip vanwege de security niet mogen maken. Misschien had zij het ook wel niet gemogen. Ik weet het niet, maar het is allemaal helemaal goed gegaan en zij is een ervaring rijker.
Ook Ben en Mieke zijn langsgeweest en we hebben dankzij de versoepelde veiligheidsmaatregelen van Oxfam het land een beetje ontdekt. We hebben een mooie safari gemaakt naar parc W (een drielandenpunt met Olifanten en Leeuwen en Krokodillen en nog veel meer!) en gelogeerd in een ecolodge op een eilandje. Ook hebben we in Koure wildrondlopende giraffen (de laatste van West Afrika) bekeken, heel bizar, in en om het dorpje Koure lopen een aantal giraffen. Dit waren dan ook meteen de twee toegestane uitjes (door Oxfam) dus verder konden we de stad niet uit.
Niet helemaal waar: als we dan per weg de stand niet uit mogen of kunnen, is daar altijd nog de rivier de Niger. We hebben een aantal keer een bootje gehuurd, om een stuk op de rivier te gaan varen. Gewoon lekker de stad ontsnappen, haar van de achterkant bekijken en hippo's spotten. We zijn een paar uur met de stroom meegevaren, daar op een strandje uitgestapt en gezwommen, daarna naar hebben de piroguiers (de bootbestuurders) een BBQ onder de mangobomen georganiseerd. Dit zijn wel de zeldzame leuke dingen van Niamey… Van de week nog een hele spannende trip gemaakt met bezoek uit Den Haag. We dachten even te gaan varen, hoewel de rivier gereduceerd is tot een 50cm diepe en enkele meters brede stroom. We moesten dan ook op een andere plek opstappen en daar hield zich een nijlpaardenfamilie op… Dit was werkelijk heel eng, die beesten waren als dollen aan het zwemmen en voortbewegen in dat ondiepe water en soms leken ze zo op het bootje af te komen. Uiteindelijk zijn we met een grote boog om ze heen gevaren en de andere kant op gegaan dan de bedoeling was. Van Denise hoefde het niet meer die heeft het helemaal gehad met boottochtjes…
En dan Niger… De voedselcrisis neemt langzaam toe en op het werk is het onveranderd druk om aan geld te komen en om voedselhulpprojecten uit te voeren. Ook het gewone werk moet door, want we doen tenslotte niet alleen maar noodhulp. Ook volg ik via de BVN satelliet het nieuws in Nederland dus daar is ook van alles aan de hand!
Tot zover, ik hoop ook wat foto's te kunnen plaatsen, als het internet meewerkt!